Belki her zamanki gibi bir gündü…
Bilemezdim…
Sardın, hapsettin, kuşattın en yaralı yerimden…
Hiç sorgusuz teslim oldum
Nasılda çaresizdim…
Gözlerimi unuttum gamzelerinde…
Bitmesin istediğim zamanlar yaşadım…
Acıdığım hayatlar tanıdım…
Yaşama gözlerini kapamış, denizin mavisinden ağacın yeşilinden bi haber…
Boş gözlerle bakan boş ruhlardılar…
Aşklar yaşadım… incittiğim kadar incitildim, hırpalandım…
Tenimi saran kollarda üşüdüm, zaman zaman ağladım, korktum, nefret ettim, ihanet ettim,aldatıldım, yalanlarla kandırıldım…
Bunca karmaşanın arasında güneştin, yada bir ışık…
Geleceğe dair bi umut, sevinç, özlem, aşk, heyecan…
Tek bir tebessümün bunlara mal olduysa, gayrısını sen hesap et…
Ben yine gülümsemende kayboldum…
Keşke dedi içimdeki ses…
Bir ses olsan, hayatıma bir nefes…
Kaygılardan uzak… gelsen…
Ben yaşama sırt çevirdiğim anlarda sen yine, sen hep gelsen…
Hayaller kursak mehtaplı gecelerde,
Yıldızların altında sarılsak sımsıkı,
Hiç bitmeyecek sonsuzmuş gibi yaşasak…
…
hayaller kurdum yine…
düş kırıklıkları kapıda…
...
hiçbir mevsimde açmamışçasına
farklı iklimlerin çiçekleriydik…
sen güneşe mecbur,
ben karanlığa mahkum…
sen her gün taze suya hasret,
ben bir tek yağmur damlasıyla bir ömür tüketen…
farklıydık…
nasıl bir çekimdi ve hikaye nerde başlamıştı…
bu yıllanmış tanımışlık, bu güven ama sımsıcacık huzur nerden çıkagelmişti…
hayatımın geçmesini diliyorum…
ben her göz yumuşumda, senin olduğun yerlere yelkenlerimi açıyorum…
bakışlarım, beni beklediğin limanlara kilitli…
her defasında söz verip kendime…
yola koyuluşlarımın sonuncusundayım derken…
yine geliyorum…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder