:'(

Anlamsız bi zamandayım…

Yokluğunla geçen her “an” hayatımızdan çalıyor…

Anlamı yok diyorum

Sensiz geçirdiğim hiçbir zamanı yaşanmış saymıyorum

Yediğim hiç bi köftenin de tadı yok!

İçtiğim suyun, aldığım soluğun…

İçim dışım senken

Dünyanın farklı uçlarındayken

Her şeyinle, her an’ımdasın…

“Seni seviyorum” demek yetmez oldu…

Görmek ama dokunamamak,

Duymak ama, varlığını hissedememek…

Izdırabın tanımı oldun…

Bundan önce yaşıyor muyduk?

Ondan bile emin değilim artık…

Aklım beş karış havada

Burnumla bulutlar çizer oldum gökyüzüne…

Farklı pencerelerden aynı göğe bakınca

Seni görür oldum tüm yıldızlarda

Tıpkı senin de beni gördüğünü bilerek…

Hayatımızın en zor ve uzun sınavındayız

Sensizken geçen zaman böyle dirhemle değil de

Coşkun sular gibi aksa…

Beklenen “an” gelse…

Yalnızca bir kere sarılsak…

…

O “an” zaman dursa…

Sonra tekrar kovalamaya başladığında yelkovan akrebi

Kaygısızca…

Hesapsızca…

Gördüğüm gibi dokunabilirken,

Duyduğum gibi hissetmek…

Sen ben ayrımından bağımsız

Biz olarak…

…

Herkesin konuşacağı teklifin cevabı bu

Her ne koşulda olursa olsun,

İyi günde, kötü günde

Hastalıkta, sağlıkta,

Varlıkta, yoklukta,

Koşulsuzca…

Senin olmaya geliyorum…

Seni, aklının alamayacağı kadar çok,

Hesap ettiğinden bin fazla,

Hissedebildiğinin, inandığının, güvendiğinin de üstünde…

Çok Seviyorum…